Η ιστορία της Άνδρου και η μυθολογία, όπως είναι φυσικό, είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτή των υπολοίπων νησιών του Αιγαίου και της Ελλάδας. Σύμφωνα με τη μυθολογία πριν το 3.000 π.Χ. από την ένωση του Απόλλωνα με τη Ροιώ (κόρη του Σταφύλου, γιου του θεού Διόνυσου) γεννήθηκε ο Άνιος.

Ο Απόλλωνας έκανε τον Άνιο βασιλιά της Δήλου ο οποίος απέκτησε τρεις κόρες και δυο γιους, τον Άνδρο, και τον Μύκονο. Οι γιοί του βασίλεψαν στα δυο νησιά και τους έδωσαν τα ονόματα τους. Η μυθολογική καταγωγή των κατοίκων του νησιού ερμηνεύει την κυρίαρχη λατρεία του θεού Διόνυσου και την παρουσία των θεών – προγόνων στα νομίσματά τους.

Η Ιστορία της Άνδρου κατά την προϊστορική και αρχαϊκή εποχή αναφέρει ως πρώτους κατοίκους του νησιού τους Πελασγούς. Μετά ήρθαν οι Κάρες, αργότερα οι Φοίνικες, οι Κρήτες και τέλος οι Ίωνες. Κατά την κλασική εποχή οι Ανδρείοι μαζί με τους Χαλκιδείς ιδρύουν στη Χαλκιδική 4 πόλεις – αποικίες, την Άκανθο, την Άργιλο, τη Σάνη και την ονομαστή Στάγειρα πατρίδα του φιλόσοφου Αριστοτέλη.

Το 1566 ή Άνδρος έπεσε στα χέρια των Οθωμανών και στο διάστημα της οθωμανικής κυριαρχίας το νησί έχαιρε προνομιακής μεταχείρισης, πράγμα που της εξασφάλισε μια σχετική οικονομική ευημερία και κατά την ίδια περίοδο παρατηρείται αλματώδης ανάπτυξη της ναυτιλίας στο νησί.